Ξεφεύγοντας από την Καθημερινότητα: Ένα Αξέχαστο Ταξίδι στην Duxbury και η Τέλεια Συνταγή Negroni
Συχνά διαβάζω για το πόσο καλά προσαρμόζονται τα παιδιά στην καθημερινότητα, πώς η δομή τα κάνει να αισθάνονται ασφαλή και πώς ένα σταθερό πρόγραμμα προσφέρει άνεση. Ωστόσο, όσο μεγαλώνω – μόλις γιόρτασα τα γενέθλιά μου – τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ πόσο καλά λειτουργώ κι εγώ με τη ρουτίνα, πόσο ευτυχισμένη είμαι όταν η ζωή μου μοιάζει με την ταινία Η Μέρα της Μαρμότας, πώς ευδοκιμώ όταν το πρόγραμμά μου είναι το εξής: πρωινό, πάρκο, μεσημεριανό, ύπνος, πάρκο, δείπνο, ύπνος. Αυτή η προβλεψιμότητα φέρνει μια αίσθηση ηρεμίας και ελέγχου, μια βάση στην οποία μπορώ να βασιστώ.
Παρόλα αυτά, κάθε φορά που βρίσκω το κουράγιο – ναι, είναι αξιοθρήνητο, το ξέρω – να αποδράσω, συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό είναι να το κάνω. Την περασμένη εβδομάδα, ενώ ο Ben τελείωνε τις δουλειές του στη Βιρτζίνια, εγώ διέσχισα τη Μασαχουσέτη με τα παιδιά για να συναντήσω μια φίλη από το κολέγιο, η οποία είχε επιστρέψει από το Άμπου Ντάμπι για το καλοκαίρι, και ζούσε με τους δύο γιους της στο παραθαλάσσιο χωριουδάκι Duxbury, ένα καλά κρυμμένο μυστικό όπως μου είπαν οι ντόπιοι. Η προετοιμασία αυτής της μικρής απόδρασης ήταν μια υπενθύμιση ότι η ζωή δεν πρέπει να είναι μόνο ρουτίνα, αλλά και γεμάτη αυθορμητισμό και νέες εμπειρίες.
Αρχικά, η προοπτική του ταξιδιού φάνταζε σαν μια πραγματική δοκιμασία – το πακετάρισμα του αυτοκινήτου με τα παιδιά, ο υπολογισμός της κίνησης στους δρόμους, η όλη προετοιμασία που συχνά μας αποτρέπει από την απόδραση. Ωστόσο, αν δεν είχα τολμήσει αυτή τη διαδρομή, το καλοκαίρι μου θα είχε περάσει χωρίς την απόλαυση ενός λαχταριστού lobster roll από το Snug Harbor, περιχυμένο με φρέσκο λεμόνι, χωρίς την αρχή της ώρας των κοκτέιλ με ένα δροσιστικό Mount Gay και τόνικ, και σίγουρα χωρίς την ικανοποίηση της μετα-δείπνου λιγούρας για γλυκό με μια κουταλιά από το μοναδικό δανέζικο γλυκό παγωτό κρέμα Farfar’s, μια πραγματική τοπική σπεσιαλιτέ που δεν βρίσκεις εύκολα αλλού. Αυτές οι μικρές γαστρονομικές ανακαλύψεις ήταν από μόνη τους ένας λόγος για να τολμήσει κανείς το ταξίδι.
Και δεν θα είχα την ευκαιρία να τα πούμε με μια αγαπημένη φίλη πίνοντας τσάι και τρώγοντας σπιτικά μπισκότα pecan sandies από το βιβλίο Bouchon. Αυτές οι στιγμές απλής, αυθεντικής σύνδεσης είναι ανεκτίμητες και υπενθυμίζουν τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων. Και δεν θα είχα δει ποτέ τα παιδιά τόσο χαρούμενα να ψαρεύουν νεκρούς βατράχους από μια παιδική πισίνα, να ψάχνουν για καβούρια-ερημίτες στον κόλπο, και να κλέβουν φράουλες από έναν πάγκο φρούτων στην άκρη του δρόμου, κάνοντας την απόδρασή τους μέσα από ένα γειτονικό χωράφι με αγριολούλουδα. Η ανεμελιά και η αθωότητα των παιδιών σε ένα νέο περιβάλλον ήταν μια πηγή τεράστιας χαράς.
Και σίγουρα δεν θα είχα μάθει πόσο διασκεδαστική μπορεί να είναι μια βραδινή έξοδος, χάρη στον αδερφό της φίλης μου, ο οποίος τυχαίνει να γνωρίζει πολύ καλά τη γαστρονομική σκηνή της Βοστώνης. Ήξερε πού να πάρουμε ένα εξαιρετικό Negroni πριν το δείπνο, μιλούσε για στρείδια με τον ίδιο πάθος που οι οινολάτρες μιλούν για κρασί, και γνώριζε το μενού του Island Creek Oyster Bar σαν την παλάμη του χεριού του. Μετά από μερικούς γύρους με στρείδια Beach Points και Wellfleets, ένα πιο συνηθισμένο αλλά εξίσου εντυπωσιακό βουτυρόγαλα biscuit – ένα γεύμα από μόνο του – έφτασε στο τραπέζι, μαζί με αχνιστά μύδια, noodles με αυγά αστακού και shishito peppers με θαλασσινό αλάτι. Για να βεβαιωθώ ότι δεν θα έχανα καμία λεπτομέρεια αυτής της εκπληκτικής εμπειρίας, έπινα σπιτική μπύρα τζίντζερ όλο το βράδυ, την πιο πικάντικη που έχω δοκιμάσει ποτέ, ακριβώς το τονωτικό που χρειαζόμουν μετά το υψηλής έντασης Negroni μου. Το Negroni, με την ισορροπία του γλυκού, του πικρού και του αρωματικού, ήταν η τέλεια εισαγωγή σε μια νύχτα γεμάτη γεύσεις και συναρπαστικές συζητήσεις, ενσαρκώνοντας την απόλαυση της απόδρασης.
Ανανεωμένοι από τη βραδινή έξοδο, ανυπομονούσαμε να επιστρέψουμε στα (ελπίζουμε κοιμισμένα) παιδάκια, οδηγήσαμε πίσω στην Duxbury διασκεδάζοντας με κλιπ του Louis CK για την ανατροφή παιδιών, τα οποία αναπαράγονταν στο τηλέφωνο της φίλης μου, ενώ ονειρευόμασταν βούτυρο λεβάντας, ρατατούιγ με βαλσάμικο και Pecorino, και παγωτό γλυκό καλαμπόκι. Αυτές οι σκέψεις για μελλοντικές γαστρονομικές απολαύσεις ήταν το επιστέγασμα μιας απολαυστικής βραδιάς, που μας γέμισε έμπνευση και όρεξη για νέες δημιουργίες.
Δεν ξέρω. Ίσως φταίνε τα πρόσφατα γενέθλια. Ίσως είναι η ανάγκη να αποσυνδεθώ λίγο. Ίσως είναι και τα πολλά Negronis. Αλλά η περιπλάνηση έχει εισχωρήσει στο σύστημά μου, διώχνοντας κάθε ίχνος ρουτίνας που υπήρχε κάποτε. Έχει αλλάξει την οπτική μου, ανοίγοντας την όρεξη για νέες ανακαλύψεις και εμπειρίες. Αυτό το Σαββατοκύριακο αναχωρούμε για το Lake Placid για κάμπινγκ με τα παιδιά. Η χαμηλότερη θερμοκρασία για το βράδυ της Κυριακής είναι 32 βαθμοί Φαρενάιτ (0 Κελσίου) με 50% πιθανότητα βροχής. Κρατάμε σταυρωμένα τα δάχτυλα να φτάσει η τέντα μας πριν κατευθυνθούμε βόρεια. Να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο, Όλοι. Και αν δεν μπορείτε να αποδράσετε, συνιστώ ανεπιφύλακτα ένα Negroni. Είναι ένας απλός αλλά αποτελεσματικός τρόπος να φέρετε μια δόση περιπέτειας στην καθημερινότητά σας, ένα μικρό διάλειμμα από τη ρουτίνα, ένα ποτήρι εκλεπτυσμένης απόλαυσης που θα σας μεταφέρει νοητά σε μακρινά μέρη.
Negroni: ίσες ποσότητες Campari, γλυκό βερμούτ και τζιν:
Lobster roll από την Snug Harbor Fish Company:
ICOB:
Εκτύπωση
Negroni
5 Αστέρια 4 Αστέρια 3 Αστέρια 2 Αστέρια 1 Αστέρι
Χωρίς κριτικές
Συγγραφέας: Alexandra Stafford στο alexandracooks.com
Συνολικός Χρόνος: 5 λεπτά
Ποσότητα: 1 μερίδα
Συστατικά
- 45 ml Campari
- 45 ml Γλυκό Βερμούτ
- 45 ml Τζιν
- πάγος
- φλούδα πορτοκαλιού για γαρνιτούρα (προαιρετικά)
Οδηγίες
Συνδυάστε το Campari, το Βερμούτ και το Τζιν σε ένα σέικερ γεμάτο πάγο. Ανακινήστε. Ρίξτε σε ένα ποτήρι. Γαρνίρετε με φλούδα πορτοκαλιού αν χρησιμοποιείτε. Εναλλακτικά, ρίξτε τα ποτά πάνω από ένα ποτήρι γεμάτο πάγο, και στη συνέχεια ανακατέψτε.
- Χρόνος Προετοιμασίας: 5 λεπτά
brownies γενεθλίων:
ποδήλατο γενεθλίων:
Negroni γενεθλίων: