Ο Οργανικός Κήπος μου, Σπιτικές Πίτσες και το Όνειρο της Αυτονομίας: Ένα Ταξίδι Γευστικών και Καλλιεργητικών Εμπειριών

Πριν από λίγους μήνες, είχα αναφέρει την προσμονή μου για την ημέρα που ο Ben και εγώ θα είχαμε αρκετό χώρο στο σπίτι μας για να χωρέσει ένας αυτόνομος καταψύκτης, αρκετά μεγάλος ώστε να φιλοξενήσει ένα μισό ή ένα τέταρτο από ένα ζώο. Αυτό το όνειρο αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης επιθυμίας για μεγαλύτερη αυτονομία στην τροφοδοσία μας, επιτρέποντάς μας να αποθηκεύουμε ποιοτικό κρέας από αξιόπιστες πηγές και να μειώσουμε την εξάρτησή μας από τα συμβατικά καταστήματα. Τώρα, έχω προσθέσει κάτι ακόμα στη λίστα των πραγμάτων που ανυπομονώ να αποκτήσω μόλις το επιτρέψει ο χώρος: κοτόπουλα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ πριν! Η ιδέα των φρέσκων αυγών καθημερινά, κατευθείαν από την αυλή μας, είναι πραγματικά δελεαστική και αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς έναν πιο βιώσιμο τρόπο ζωής. Και απ’ όσα μπορώ να καταλάβω από αυτό το νέο μαγειρικό βιβλίο που διαβάζω, η φροντίδα των κοτόπουλων δεν φαίνεται να απαιτεί πολύ κόπο. Φυσικά, αυτό θα το διαπιστώσω στην πράξη, αλλά η προοπτική είναι συναρπαστική και με γεμίζει ενθουσιασμό για το μέλλον του σπιτικού μας.

Το μαγειρικό αυτό βιβλίο ονομάζεται Blue Eggs & Yellow Tomatoes και αποδείχθηκε μια πραγματική πηγή έμπνευσης, τόσο για τις μαγειρικές μου περιπέτειες όσο και για ένα εντελώς νέο project. Μέχρι τώρα, έχω δοκιμάσει αρκετές συνταγές από αυτό, μερικές με μεγάλη επιτυχία και άλλες που με ώθησαν σε πειραματισμούς και προσαρμογές. Ανάμεσά τους ήταν πένες με σπαράγγια, scones με λεμόνι Meyer και μια λεπτή πίτσα με μπρι, προσούτο και κάρδαμο. Οι πένες ήταν γευστικές, αλλά ομολογουμένως υπερβολικά τυρένιες για τα δικά μου γούστα – η συνταγή απαιτούσε 425 γραμμάρια ρικότα και μισό φλιτζάνι παρμεζάνα για μισό κιλό ζυμαρικά, κάτι που οδήγησε σε ένα πολύ πλούσιο, σχεδόν βαρύ αποτέλεσμα. Αν και εκτιμώ την πλούσια γεύση, αυτό ήταν λίγο υπερβολικό. Τα scones ήταν επίσης καλά, με μια ευχάριστη γεύση λεμονιού, αλλά δεν ξεπέρασαν τη νοστιμιά και την αφράτη υφή των αγαπημένων μου scones με αμύγδαλα και βουτυρόγαλα. Είναι πάντα ενδιαφέρον να συγκρίνεις συνταγές και να βρίσκεις τις προσωπικές σου προτιμήσεις, προσαρμόζοντας τες στις δικές σου γευστικές απαιτήσεις.

Ωστόσο, η πίτσα, την οποία μπορείτε να δείτε στην παραπάνω φωτογραφία, ήταν πραγματικά απολαυστική. Η συνταγή για τη ζύμη αποδίδει τρία μπαλάκια ζύμης των 225 γραμμαρίων περίπου, και το καλύτερο είναι ότι διατηρείται άψογα στην κατάψυξη, προσφέροντας μεγάλη ευελιξία για γρήγορα γεύματα. Απόψε, ξεπάγωσα ένα από αυτά τα μπαλάκια σε θερμοκρασία δωματίου για τρεις ώρες, όπως ακριβώς αναφερόταν στις οδηγίες, το άνοιξα προσεκτικά και το έψησα αφού το γάρνιρα με σοταρισμένα σέσκουλα, παρμιτζάνο Ρετζιάνο και καπνιστή γκούντα. Η γεύση ήταν απλά φανταστική, με την αλμύρα των τυριών να δένει τέλεια με την ελαφρώς πικρή γεύση των σέσκουλων και την τραγανή βάση. Πρέπει να πω ότι προτίμησα αυτήν την εκδοχή της πίτσας από εκείνη με μπρι και προσούτο. Μπορεί να ακουστώ παράξενη, αλλά καθώς έτρωγα την πίτσα με το κάρδαμο, δεν σταματούσα να σκέφτομαι ότι χρειαζόταν κάτι επιπλέον, ίσως ένα ποσέ ή τηγανητό αυγό από πάνω για να ολοκληρώσει τη γεύση και την υφή και να προσθέσει μια επιπλέον διάσταση. Αυτή η διαφορά στην προτίμηση αναδεικνύει πόσο υποκειμενικές είναι οι γεύσεις και πόσο σημαντικό είναι να προσαρμόζουμε τις συνταγές στις δικές μας επιθυμίες και διαθέσιμα υλικά.

Παρ’ όλα αυτά, παρά κάποιες συνταγές που ήταν απλώς εντάξει, είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη που βρήκα αυτό το βιβλίο. Και γιατί; Διότι με ενέπνευσε να φυτέψω τον δικό μου κήπο! Η συγγραφέας, Jeanne Kelley, κάτοικος του Λος Άντζελες, περιγράφει εν συντομία μια μέθοδο κηπουρικής – σε υπερυψωμένα παρτέρια κατασκευασμένα από κόντρα πλακέ – όπου, όπως λέει, τα λαχανικά αναπτύσσονται καλύτερα και πιο αποτελεσματικά. Αυτή η ιδέα με συνεπήρε αμέσως. Λίγο πριν, είχα διαβάσει ένα άρθρο στο Acres U.S.A. για μια γυναίκα στο Κολοράντο που έκανε κάτι παρόμοιο, αλλά χρησιμοποιώντας τσιμεντόλιθους αντί για ξύλο. Η προσέγγιση των υπερυψωμένων παρτεριών προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα: καλύτερη αποστράγγιση, έλεγχο της ποιότητας του εδάφους, ευκολότερη πρόσβαση για καλλιέργεια και λιγότερη καταπόνηση στην πλάτη. Επίσης, προστατεύει τα φυτά από την εισβολή ζιζανίων και άλλων παρασίτων, δημιουργώντας ένα ιδανικό περιβάλλον ανάπτυξης.

Προχωρώντας, επισκέφθηκα τον ιστότοπο The Living Farm, που αναφερόταν στο άρθρο, και κατέβασα το ηλεκτρονικό βιβλίο της συγγραφέως, με τίτλο Cinder Block Gardens. Το κόστος ήταν 19,95 δολάρια, μια επένδυση που αποδείχθηκε ανεκτίμητη, καθώς μου παρείχε όλη την απαραίτητη γνώση για να ξεκινήσω. Μέσα στο Σαββατοκύριακο, επισκέφθηκα τα Lowe’s και Plant Depot και αγόρασα όλα όσα χρειαζόμουν για τον κήπο μου, από τσιμεντόλιθους μέχρι ειδικό χώμα και οργανικά λιπάσματα. Το συναίσθημα της δημιουργίας και της προετοιμασίας ήταν απίστευτα ικανοποιητικό, καθώς έβλεπα τον χώρο να μεταμορφώνεται. Ακόμα πρέπει να αποφασίσω τι ακριβώς θέλω να φυτέψω, αλλά οι τσιμεντόλιθοι έχουν τοποθετηθεί μεθοδικά, το χώμα έχει αναμειχθεί προσεκτικά με οργανικά υλικά για να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή βάση, και το έδαφος έχει ποτιστεί. Η αναμονή για να αρχίσω να φυτεύω είναι σχεδόν ανυπόφορη, καθώς φαντάζομαι ήδη τα φρέσκα λαχανικά να αναπτύσσονται στον δικό μου κήπο.

Μόλις φυτέψω τα πρώτα σπορόφυτα, θα ανεβάσω οπωσδήποτε φωτογραφίες για να μοιραστώ την πρόοδο και την ομορφιά του νέου μου κήπου. Αυτό που είναι σημαντικό να θυμάστε είναι ότι δεν χρειάζεστε ένα τέλειο κομμάτι γης για να δημιουργήσετε τον δικό σας κήπο – εμείς κατασκευάσαμε τον δικό μας σε μια ελαφρώς επικλινή, σκληρή σαν πέτρα περιοχή, διαστάσεων περίπου 2,1 μέτρα επί 1,2 μέτρα. Η συγγραφέας, Lynn Gillespie, έχει περιγράψει με σχολαστική λεπτομέρεια όλη τη διαδικασία στο βιβλίο της, καθιστώντας το μια εξαιρετική πηγή γνώσης που αξίζει κάθε σεντ. Η μεταμόρφωση αυτού του άχρηστου χώρου σε έναν δυνητικά παραγωγικό κήπο είναι ένα θαύμα από μόνο του και αποτελεί απόδειξη ότι με τη σωστή καθοδήγηση και λίγη προσπάθεια, ο καθένας μπορεί να καλλιεργήσει τα δικά του προϊόντα, ανεξάρτητα από τους περιορισμούς του χώρου ή του εδάφους.

Και, φυσικά, όταν αποκτήσω τον κατάλληλο χώρο, ίσως σε 10 ή 20 χρόνια από τώρα, θα συμβουλευτώ το τελευταίο κεφάλαιο του Blue Eggs and Yellow Tomatoes, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς πώς να αναθρέψω κότες στην αυλή μου. Η προοπτική να έχω τα δικά μου φρέσκα αυγά, να γνωρίζω την προέλευση τους και να συνεισφέρω σε έναν πιο βιώσιμο τρόπο ζωής, είναι ένα όνειρο που με εμπνέει βαθιά και με γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον. Αυτή η πορεία προς την αυτάρκεια και την επαφή με τη φύση είναι ένα ταξίδι γεμάτο μαθήματα και ανταμοιβές.

Πιστεύω ότι ένας λόγος που προτίμησα την πίτσα με τα σέσκουλα από αυτήν με το προσούτο είναι ότι δεν είχα αρκετό μπρι για να καλύψω την επιφάνεια και να την κάνω πραγματικά νόστιμη. Έτσι, αυτή η πίτσα βγήκε από τον φούρνο δείχνοντας λίγο… περίεργη.

Πίτσα με Μπρι, Προσούτο και Κάρδαμο
Προσαρμοσμένη από το Blue Eggs & Yellow Tomatoes (Running Press, 2008)
Απόδοση = Μία πίτσα 30 εκ.

Αυτή είναι η συνταγή για την πίτσα με μπρι και προσούτο που αναφέρθηκε προηγουμένως. Αν και προσωπικά προτίμησα την εκδοχή με τα σέσκουλα, η αρχική αυτή συνταγή είναι μια εξαιρετική επιλογή για όσους αγαπούν τους πλούσιους συνδυασμούς γεύσεων και την ευκολία μιας γρήγορης και εντυπωσιακής πίτσας. Θυμηθείτε να είστε γενναιόδωροι με το μπρι για το καλύτερο αποτέλεσμα!

Συστατικά:

225 γρ. Ζύμη Πίτσας (βλ. συνταγή παρακάτω)
225 γρ. μπρι διπλής κρέμας (οποιοσδήποτε τύπος μπρι λειτουργεί εξίσου καλά)
Αραβόσιτος σε σκόνη (κορν φλάουρ) για πασπάλισμα
3 έως 4 λεπτές φέτες προσούτο
2 φλιτζάνια κάρδαμο ή φύλλα ρόκας
1 κουταλιά της σούπας φρέσκο χυμό λεμονιού
2 κουταλάκια του γλυκού εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο, πολτοποιημένη
Πιπέρι, φρεσκοτριμμένο

Οδηγίες:

1. Προετοιμάστε τη ζύμη πίτσας σύμφωνα με τις οδηγίες της συνταγής που ακολουθεί.

2. Τοποθετήστε το μπρι στην κατάψυξη μέχρι να σφίξει, αλλά όχι να παγώσει εντελώς, για περίπου 15 λεπτά. Αφαιρέστε τη φλούδα και κόψτε το μπρι σε φέτες πάχους 0,6 εκ. Τοποθετήστε τις φέτες σε ένα ταψί στρωμένο με λαδόκολλα και βάλτε το στο ψυγείο. (Η συγγραφέας σημειώνει: Εγώ δεν το έκανα αυτό. Πιστεύω ότι αν χρησιμοποιήσετε μπρι πολύ καλής ποιότητας, αυτό το βήμα μπορεί να είναι απαραίτητο, αλλά για το συνηθισμένο μπρι, το να το αφήσετε σε θερμοκρασία δωματίου θα πρέπει να είναι μια χαρά.)

3. Τοποθετήστε μια σχάρα στο κάτω τρίτο του φούρνου και προθερμάνετέ τον στους 200°C. Πασπαλίστε ελαφρά ένα μεγάλο, βαρύ ταψί ψησίματος με αραβόσιτο σε σκόνη (περίπου μία κουταλιά της σούπας), για να μην κολλήσει η ζύμη.

4. Ανοίξτε τη ζύμη πίτσας σε μια ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια σε στρογγυλό σχήμα 30 εκατοστών. Μεταφέρετε τη ζύμη στο έτοιμο ταψί. Μοιράστε ομοιόμορφα το μπρι πάνω από τη ζύμη. Ψήστε την πίτσα μέχρι να λιώσει το μπρι και η κρούστα να γίνει χρυσαφένια στο κάτω μέρος, για περίπου 15 λεπτά. Μεταφέρετε την πίτσα σε ένα ξύλο κοπής. Μοιράστε το προσούτο ομοιόμορφα πάνω από την πίτσα, αφήνοντας τη θερμότητα να το ζεστάνει ελαφρώς.

5. Ανακατέψτε το κάρδαμο με τον χυμό λεμονιού, το ελαιόλαδο και το σκόρδο σε ένα μεσαίου μεγέθους μπολ. Τοποθετήστε το αρωματικό κάρδαμο πάνω στην πίτσα και αλατοπιπερώστε με φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Κόψτε σε τρίγωνα και σερβίρετε αμέσως.

Ζύμη Πίτσας
Προσαρμοσμένη από το Blue Eggs & Yellow Tomatoes (Running Press, 2008)
Απόδοση = Τρία μπαλάκια ζύμης των 225 γρ.

Η ζύμη πίτσας είναι το θεμέλιο για κάθε επιτυχημένη σπιτική πίτσα. Αυτή η συνταγή, προσαρμοσμένη από το ίδιο βιβλίο, είναι απλή στην εκτέλεση και παράγει μια ζύμη με υπέροχη υφή που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αμέτρητες φορές, είτε άμεσα είτε μετά από κατάψυξη. Η προσθήκη ζωτικής γλουτένης σιταριού ενισχύει την ελαστικότητα και την αντοχή της, δημιουργώντας μια τέλεια βάση.

Συστατικά:

1 φλιτζάνι χλιαρό νερό
1½ κουταλάκι του γλυκού ξηρή μαγιά (ενεργή)
2¼ φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις, χωρίς λεύκανση
½ φλιτζάνι λευκό αλεύρι ολικής άλεσης (το κανονικό αλεύρι ολικής άλεσης λειτουργεί εξίσου καλά)
3 κουταλιές της σούπας ζωτική γλουτένη σιταριού
1½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι kosher
¼ φλιτζάνι εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο

Οδηγίες:

1. Ανακατέψτε το νερό και τη μαγιά μαζί σε ένα δοσομετρικό δοχείο δύο φλιτζανιών και αφήστε το μείγμα να σταθεί για 5 λεπτά, μέχρι να αφρίσει η μαγιά.

2. Συνδυάστε τα άλευρα και το αλάτι σε έναν επεξεργαστή τροφίμων και ανακατέψτε στιγμιαία για να ενωθούν τα υλικά. Προσθέστε το ελαιόλαδο στο μείγμα της μαγιάς. Με τον επεξεργαστή τροφίμων σε λειτουργία, ρίξτε το μείγμα της μαγιάς μέσα από τον σωλήνα τροφοδοσίας και επεξεργαστείτε μέχρι η ζύμη να σχηματίσει μια μπάλα, για περίπου 1 λεπτό. (Εάν η ζύμη δεν σχηματίσει μπάλα, προσθέστε χλιαρό νερό με το κουταλάκι του γλυκού μέχρι να ενωθεί η ζύμη και να αποκτήσει την επιθυμητή συνοχή.)

3. Ζυμώστε τη ζύμη για λίγο σε μια ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια για περίπου ένα λεπτό, μέχρι να γίνει λεία και ελαστική. Αλείψτε ένα μεγάλο μπολ με ελαιόλαδο. Μεταφέρετε τη ζύμη στο μπολ και γυρίστε τη ζύμη για να επικαλυφθεί ομοιόμορφα με λάδι. Καλύψτε το μπολ με μια καθαρή πετσέτα και αφήστε τη ζύμη να σταθεί σε ζεστό μέρος μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο, για περίπου 1½ ώρα.

4. Χτυπήστε τη ζύμη για να βγάλει τον αέρα. Χωρίστε τη ζύμη σε τρία ίσα μπαλάκια, περίπου 225 γραμμάρια το καθένα. (Μπορείτε να τη διατηρήσετε στο ψυγείο για έως και δύο ημέρες ή στην κατάψυξη για ένα μήνα. Αφήστε τη ζύμη που έχει διατηρηθεί στο ψυγείο να σταθεί για μία ώρα και τη ζύμη που έχει καταψυχθεί να ξεπαγώσει για τέσσερις ώρες σε θερμοκρασία δωματίου πριν το άνοιγμα, για βέλτιστα αποτελέσματα.)

Η ίδια ζύμη όπως στην παραπάνω φωτογραφία, αλλά γαρνιρισμένη με σοταρισμένα σέσκουλα, παρμιτζάνο Ρετζιάνο και καπνιστή γκούντα: